" Mbah Kliwon wis ra isa golek kayu, wis ora weruh paningale. Amit, ngene iki kahanane. Saiki wis digawa sanak kadange mbalik ning papan asale " mengkono salah sijine anggota grup WAG menehi kabar lan foto ngenani Mbah Kliwon. Aku rada kaget maca kabar iku, amarga ndik dina minggu aku isih meruhi mbah Kliwon turu ana gerdu pertelon desaku. Pancen wis dadi kebiasaane leyeh-leyeh utawa turu bengi ana papan kono. Banjur mak nyuuuttt, aku dadi kelingan prastawa jaman cilikanku. Aku lali kelas pira, sing jelas aku isih SD. Mungkin sekitar tahun 1995. Awan iku, sakbubare sekolah, aku sakkanca pating blulung ning isor uwit nggulun e Mbah Yat. Woh nggulun sing kecut lan "keras" kuwi pancen dadi kasenenganku sakkanca. Menawa wis bar mangan rada akeh, atop e dadi kaya bar ngombe sprite. Panas panas nyegrak... unik tenan. Mbuh saiki isih ana sing nduwe wit e ora. Nek nggone Mbah Yat sih wis ditegor. Mbalik meneh ngenani Mbah Kliwon. Nalika iku bocah-
Gethuk Semar Sapa sing durung ngerti gethuk? Gethuk iku panganan tradisionale wong Jawa sing diolah saka tela menyok. Gethuk isih gampang ditemoni ning pasar-pasar utawa toko roti sing nyediakna jajan pasar. Malah ning kutha-kutha tartamtu, gethuk uga dadi oleh-oleh sing khas. Nanging aku ora pati seneng karo gethuk oleh-oleh ngono kuwi, amerga racake wis diwenehi maneka rasa lan pengawet. Katitik rasane wis adoh karo rasa gethuk asli. Yo wajar yen gethuk oleh-oleh diwenehi pengawet, amarga pancen gethuk iku ora tahan suwe, alias gampang mambu. Menawa ning Ngawi, aku isih asring nggawe gethuk dewe amarga bapakku nandur tela turut galengan sawah. Tela sing arep digawe gethuk kudu tela sing medhok, empur. Cara gampang nggawe gethuk yaiku, tela menyok dikukus bareng parutan kambil, menawa wis medhok dientas, dijojoh nganti lembut barengan uyah lan gula. Terus diladekna nganggo parutan kambil. Nyam...nyam... Lha ning Karanganyar, aku nemu gethuk sing ora nganggo pen